எந்தன் அழகி

தோழிகள் ஐவரும் வழியில் பிரிந்துச்செல்ல,அவள் மட்டும் தனியாக சென்றுக்கொண்டிருந்தாள்.

இரவு மணி 2, எனது அறையில் இருந்து அவளை பார்க்கும் ஆசையில் தயாராக,உடன் இருந்த என் தாய் "டேய் இத்தன மணிக்கு எங்க டா போகற ?? " என்றாள்..

தயங்கியபடியே "அவளை இப்பவே பார்க்கணும் போல தோன்றுகிறது" என்றேன்.

முகத்தில் சிறிது புன்னகையுடன் "சரிடா பார்த்து போயிட்டு வா" என்றாள்.

மகிழ்ச்சியுடன் அறையில் இருந்து வெளியேற முற்பட "டேய் நானும் உன்னோடு வருகிறேன்" என்றது என் தந்தையின் குரல். சற்றே யோசித்த நான், "சரி வாங்க" என்றேன்.

இருவரும் அவளை காணச்சென்றோம். பத்து நிமிட நடைபயணத்திற்கு பிறகு அவள் எங்கள் கண்களுக்கு தென்பட நான் அவள் அழகில் திகைத்து நின்றேன்.

நீண்ட தூரம் பயணத்தின் களைப்பு கூட அவளை பார்த்த பிறகு பறந்து சென்றது. எனக்காகவே அவள் இருப்பது போல் ஒரு எண்ணம் தோன்றியது.

அந்த கும்மிரிட்டிலும் வெள்ளை நிற ஆடை அணிந்து கொள்ளை அழகுடன் அவள் வந்துகொண்டிருக்க, தனது கையினை எனது தோலில் இருந்து எடுத்துவிட்டு ஒரு பார்வை பார்த்தார் எனது தந்தை.

அந்த பார்வையில் "இன்னும் ஏனடா அமைதியாக நிற்கிறாய்,உடனே செல் அவளிடம்" என்று அவர் கூறுவதை புரிந்துகொண்டேன் .

இனியும் தயங்கி நிற்க வேண்டாம் என்று எண்ணிக்கொண்டு அந்த குற்றால அழகியை கட்டியணைக்க ஆசையுடன் செல்ல,முந்திக்கொண்டு அவள் என்னைத்தொட்டாள் "சாரலாக".